Powieść opowiada o życiu Teddy'ego Todda (młodszego brata Ursuli Todd, bohaterki poprzedniej książki tego autora, Life After Life ). Wydarzenia w jego życiu nie są ujawniane w porządku chronologicznym. Książka otwiera się z krótkim spojrzeniem na niego jako pilot bombowca podczas II wojny światowej, a następnie przechodzi do wydarzeń w jego dzieciństwie i życiu jego dziecka i wnuków, czasami zestawiając swoje wspomnienia z wydarzeniami z życia członków rodziny. Wspomnienia Teddy'ego z jego własnego dzieciństwa w Fox Corner, wiejskim domu Todda, zdawały się całymi latami wypełnione króliczkami, skowronkami i dzwonkami, lśniącym gorącym powietrzem i długimi pajęczymi wieczorami. Jedną z trudności w młodym życiu Teddy'ego było to, że gdy ciotka Izzie przyszła do niego, zadała mu kilka pytań, by dostarczyć jej informacji na temat serii popularnych dziecięcych książek, które napisała o chłopcu o imieniu Augustus, w cienko zamaskowanej wersji Tajemniczy dom Teddy'ego. [3] (str. 3-9) Jako pilot bombowca RAF, Teddy znał szanse, więc wcześnie przygotował się na śmierć. Jednak, co nieprawdopodobne, wrócił po locie. "Teddy uświadomił sobie, że nie byli oni tak wielkimi wojownikami jak ofiary dla większego dobra, ptaki rzucone pod ścianę w nadziei, że w końcu, jeśli będzie wystarczająco dużo ptaków, złamią tę ścianę". (s. 229) Wykonując jedną podróż służbową, zapisałby się na następną. Mając nadzieję, że podzieli się swoim szczęściem, mężczyźni rywalizowali o miejsce w jego załodze. Po wojnie Teddy poślubił Nancy, kobietę, która była jego ukochaną z dzieciństwa, i mieli dziecko, Viola. Nancy zmarła na raka mózgu, gdy Viola była jeszcze młoda. Chociaż Nancy zamierzała zakończyć życie, kiedy wciąż była w stanie, nie zrobiła tego. Zamiast tego nalegała, by Teddy pomógł jej umrzeć w dramatycznej scenie, w której Viola nigdy nie powiedziała Teddy'emu, którego była świadkiem. Uparty ojciec porzucił swoją poezję i wędrówki po okolicy, przeprowadził się do podmiejskiego domku, uczył w szkole i wychowywał jedyne dziecko, które nigdy nie wyzdrowiało z powodu utraty matki i zawsze go nienawidziło. Wiele lat później opiekował się także dziećmi Violi i został pobłogosławiony przez wnuczkę, która go kochała, pociechę nawet po tym, jak Viola zapakowała go na starość do osłoniętego mieszkania. Na końcu książki i końca długiego życia Teddy'ego, kiedy stał się zbyt słaby, by cokolwiek zrobić, ale pamiętał, przypomniał sobie lot, który zakończył jego karierę RAF. Pamiętał, jak spadł ze spadochronu do celownika i namawiał go do skoku, a on sam zszedł z samolotu, jak zawsze się spodziewał. Krótko mówiąc, Atkinson związał luźne końce: trzech członków załogi Teda z powodzeniem spadochronowych, przeżył w niemieckim obozie jenieckim i powrócił do Anglii po wojnie; ale nie było Violi, nie było wnuków; Ursula zasmuciła się, podobnie jak Nancy; w dniu VE matka Teddy'ego przedawkowała tabletki nasenne.